Το 86-85 π. Χ., ο Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας επιτέθηκε στην Αθήνα και τον Πειραιά, καταστρέφοντας και λεηλατώντας τα πάντα στο διάβα του. Οι Πειραιώτες, θέλοντας να γλιτώσουν τα χάλκινα αγάλματα, αποφάσισαν να τα θάψουν. Τα αγάλματα παρέμειναν θαμμένα μέχρι το 1959. Βρέθηκαν, μαζί με άλλα τρία μαρμάρινα αγάλματα, κοντά στο λιμάνι του Πειραιά, ενώ γινόντουσαν έργα αποχέτευσης.
Τα επακόλουθα:
Παρά την γιγάντια προσπάθεια διάσωσης των αρχαιοτήτων, καταγράφηκαν πολλαπλές κλοπές από τους κατακτητές, κυρίως στην Κρήτη και τη Θεσσαλία. Σε 17 περιοχές έλαβαν χώρα παράνομες ανασκαφές από Γερμανούς αρχαιολόγους. Φυσικά, τα ευρήματα στάλθηκαν στην Γερμανία. Κατά την αναχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα, προκλήθηκαν τεράστιες ζημιές σε αρχαιότητες. Πολλά αγάλματα και αγγεία στην Ακρόπολη και τον Κεραμικό καταστράφηκαν από πυροβολισμούς και ξιφολόγχες.
Όσα φοβόντουσαν οι αρχαιολόγοι, συνέβησαν μετά την αναχώρηση των κατοχικών δυνάμεων, κατά τα Δεκεμβριανά. Ο βομβαρδισμός και οι αεροπορικές επιδρομές των Βρετανών, οι οποίοι κυνηγούσαν τον “εχθρό”, κατέστρεψαν μεταξύ άλλων και το κτίριο του μουσείου, μαζί με ό,τι αυτό περιείχε. Το 1945, ο διευθυντής του μουσείου, Χ. Καρούζος, ανέφερε στα Ελεύθερα Γράμματα: “Το Μουσείο μας κατορθώσαμε και το γλιτώσαμε από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, […]
όχι όμως από τους Έλληνες “ανθρωπιστές”.
0 Σχόλια